اثر محلول پاشی کودهای حاوی عناصر غذایی و محرک های رشد بر مؤلفه های جوانه زنی برنج

جوانه­زنی و رشد گیاهچه یکی از مهم­ترین مراحل رشدی گیاه است که تعیین­کننده درجه موفقیت سیستم های زراعی در تولید می­باشد. به منظور بررسی مؤلفه­های جوانه­زنی بذرهای برنج حاصل از محلول­پاشی کودهای حاوی عناصر غذایی و محرک­های رشد، آزمایشی به صورت اسپلیت­پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار کودی شامل: t1- بیوسویل+ بیوروت، t2- آلگا + الفر8-8-8، t3-بیوفول فسفر+ الفر پدی، t4- بیوفول پتاسیم+ الفر پدی، t5- الفر فولوات روی و t6- شاهد بدون مصرف کود مایع و دو رقم شیرودی و طارم­هاشمی در سه تکرار در موسسه تحقیقات برنج کشور- معاونت مازندران در سال زراعی 1389 اجرا گردید. بعد از برداشت آزمایش جوانه­زنی و رشد گیاهچه بر روی بذرهای حاصل از بوته های مادری انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس حاکی از اختلاف معنی­دار بین ارقام در صفات درصد جوانه زنی، سرعت جوانه­زنی، یکنواختی جوانه­زنی، زمان تا 50 درصد جوانه­زنی و طول ساقه­چه در سطح احتمال یک درصد بود. بطوری که رقم شیرودی نسبت به رقم طارم­هاشمی درصد، سرعت و یکنواختی جوانه زنی بیشتری داشت، اما رقم طارم­هاشمی طول ساقه­چه و زمان تا 50 درصد جوانه­زنی بیشتری نسبت به رقم شیرودی دارا بود. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بین تیمارهای محلول­پاشی از لحاظ صفات وزن خشک ریشه­چه و وزن خشک ساقه­چه اختلاف معنی­دار وجود داشت که تیمار t4 (بیوفول پتاسیم و الفر پدی) بیشترین مقدار وزن خشک ریشه­چه و ساقه­چه را دارا بود و با تیمار شاهد (عدم محلول­پاشی) اختلاف معنی داری داشت.